Bugün düşündüm. Yeni bir ay yeni bir şubat. Bu ay güzel olsun dedim içimden. Nasıl bir ay olacağını düşündüm sabahın ilk saatlerinde. Ve günün son saatlerinde mesajımı aldım fazlasıyla. Kasfetli, huzursuz, mutsuz bir ay olacak belli ki. Kapkara bulutların içinde gibiyim. Çığlık atanlar var, susanlar var. Ben çığlık atmak isteyen susanlardanım. Çığlıklar birbiri içinde kayboluyor ve en sonunda kimse kimseyi anlamamış, anlamak istememiş oluyor. Her iki çığlığı da duyan ben, bir çıkış yolu arıyorum. Küçük bir mutluluk. Ve küçük bir kalp görüyorum bana yüzünü dönmüş, beni çağıran. İşte o. Benim ışığım. Oraya, onun yanına gidip nefes alıcam. Hayata dönücem. Çığlıkları arkamda bırakıp duymuyormuş taklidi yapıcam. Ve en sonunda ben de mutlu olucam.